Vervolgd als revolutionair, verbannen als priester, gearresteerd als rebel, gevierd als kunstenaar… Wij waren aanwezig in de kerk van Wachtebeke.
De Tweede Wereldoorlog liet een diepe indruk na op de jeugdige Frans Wuytack. Later, als jonge en geëngageerde priester, kon je hem terugvinden midden in de onderdrukking van het volksverzet in de armste wijken van Latijns-Amerika. In 1973 werd Frans door het Spaanse Franco-regime in een isoleercel gegooid vanwege zijn betrokkenheid bij een clandestiene vakbondsactie. Persona non grata in de praktijk. In de jaren ‘90 reisde hij als vredesactivist naar de conflictgebieden van Irak en Bosnië. Frans zijn biografie leest dan ook als een handboek voor revolutie. Een maatschappelijke strijd die onlosmakelijk verbonden was en is met zijn artistieke expressie. In zijn sculpturen, schetsen, theaterstukken en poëzie weerspiegelde zich niet alleen zijn intensiteit van verzet, maar ook een onverschrokken visie op de toekomst.
Terugkeer van de hoop
Die hunkering delen velen met Frans Wuytack, zoals bleek uit de grote opkomst zaterdagavond in de Sint-Catharinakerk van Wachtebeke. Frans’ maatschappelijke betrokkenheid stopt niet met zijn leeftijd; zijn geloof in het goede van de mens blijft – ondanks de vele barricades waarop hij stond – ongehavend overeind. Bij binnenkomst kreeg iedereen een anker aangereikt, als welkom en als teken van hoop.
De avond werd al dansende geopend door leerlingen van de nabijgelegen WOW campus (Warm Onderwijs Wachtebeke) met het nummer “Don’t Stop Believin” van R.I.O. & Deeperlove. Op het scherm verscheen een stukje film dat, ondersteund door pakkende woorden, meteen de toon zette. Vier thema’s vormden de kapstok voor Frans’ getuigenissen.
Onder het thema HOOP had hij het over zijn ervaringen in de sloppenwijken van Caracas (Venezuela). De strijd voor proper water, waar het beeld van een moeder die haar kind verloor, is blijven kleven aan hem. Een emotionele getuigenis. SAMEN verwees dan weer naar zijn Spaanse periode, waar hij oorspronkelijk naar toe ging om even afstand te nemen van zijn activisme, maar uiteindelijk in de gevangenis belandde.
Tussendoor brachten Frans, zijn vrouw Leen en hun kleindochter ontroerende gedichten, waarin de echo van de hoop doorklonk. Dochter Serena nam het derde thema, VERTROUWEN, voor haar rekening. Ze vertelde over haar inzet voor straatkinderen in Mexico en hoe vuurvliegjes een betoverende indruk op haar nalieten.
Taart met kaarsen!
VERBINDING kreeg grotendeels invulling door JOIN, het Wachtebeekse solidariteitskoor, met het strijdlied “Nos Nos Meveran”. Waarna Frans grapte dat hij wilde gaan slapen!
Frans moest nog eventjes geduld hebben, want er was de uitnodigingen van de jonge dansers om met z’n allen “Alle Menschen werden Brüder” uit Beethovens Negende symfonie te zingen én te bewegen. Een oproep die letterlijk niet in dovemansoren viel! En dan was er taart met kaarsen voor Frans. Een prachtig moment dat, zelfs zonder brandende vlammetjes, licht uitstraalde. De avond werd afgesloten met een drankje van het huis en een tentoonstelling van houtskooltekeningen – geïnspireerd op het werk van Frans – gemaakt door leerlingen van de lagere school. Een meer dan geslaagde avond!
Fotoreeks
De avond nog even herbeleven? Dat kan met onderstaande fotoreeks (slideshow).
(De foto’s staan ook op de FB-pagina van Lo Actueel. Foto’s © Bennievdp)
