Het is vandaag V-dag. Meer dan 20 jaar lang werd met een officiële feestdag de capitulatie van Nazi-Duitsland herdacht. Vooruit Plus wil meer aandacht voor deze dag en legde aan de monumenten in de deelgemeenten bloemen neer.
Op 8 mei 1945 – net 80 jaar geleden – werd bekend dat Nazi-Duitsland zich onvoorwaardelijk had overgegeven. Deze dag werd uitgeroepen als Victory in Europe Day of V-dag. Ook in België werd 8 mei een officiële feestdag. Overheidsdiensten en scholen sloten die dag hun deuren. Maar V-Day leidde in ons land niet tot grote vieringen. Hier werd eerder de bevrijding gevierd dan de overgave. In 1974 beperkte de regering-Tindemans het aantal feestdagen tot tien, en in 1983 werd 8 mei officieel geschrapt als feestdag.
In het Brussels Hoofdstedelijk Gewest wordt het Irisfeest, het feest van de gemeenschap, sinds 2003 telkens gevierd op of rond 8 mei. Dit is deels als teken dat Brussel “zich verzet tegen alle vormen van extremisme”.
In een paar Europese landen – denk maar aan Frankrijk en Tsjechië – is 8 mei nog steeds een feestdag. Bij ons is de herinnering aan 8 mei vervaagd. En dat is onterecht vindt Vooruit.
“Op 8 mei 1945 werd Europa bevrijd van het nazisme. 80 jaar later staan we samen stil bij de bevrijding, bij de slachtoffers, bij de gruwel van de Holocaust – en bij de vrijheid die we moeten blijven koesteren. Herdenken is nodig is, omdat vrijheid nooit vanzelfsprekend is” klinkt het bij Vooruit Plus dat zo ook een oproep doet aan het lokaal bestuur.
Daarom legde Vooruit Plus vandaag bloemen neer aan de monumenten in de verschillende deelgemeenten: achtereenvolgens in Wachtebeke, Zaffelare, Zeveneken, Beervelde en Lochristi. Daar hoorde een gedicht bij van Elie Wiesel, overlever van de Duitse concentratiekampen en later Nobelprijswinnaar, bij.
Nooit zal ik die nacht vergeten,
de eerste nacht in het kamp,
die mijn leven heeft veranderd in één lange nacht,
zeven keer vervloekt en zeven keer verzegeld.
Nooit zal ik die rook vergeten.
Nooit zal ik de kleine gezichtjes vergeten van de kinderen,
wier lichamen ik zag veranderen in rookkransen onder een stille blauwe hemel.